ملاصدرا از جهت عملی به تز کثرتگرایی روششناختی پایبند بوده است، بدین خاطر در حل مسائل فلسفی از مکاتب و منابع مختلف تأثر نبوتی و سلبی پذیرفته است.
ملاصدرا در تدوین نظریه خویش درباره نظام فیض حداقل از چهار جهت از مکتب اشراقی تأثیر پذیرفته است.
این جهات عبارتند از:
- توجه به جهات و حیثیات عینی در پیدایش کثیر از واحد.
- عدم پذیرش عقول عرضی علاوه بر عقول طولی.
- پذیرش عقول عرضی علاوه بر عقول طولی.
- استفاده از قاعده امکان اشرف برای تبیین نظام فیض.
به همین قیاس سه عنصر از نظریهی مشائیان درباره فیض را ( یعنی تحلیل پیدایش کثرت بر اساس حیثیات اعتباری و انحصار عقول به دهگانه طولی )پذیرفته است.
کلیدواژهها: نظام فیض، عقول طولی و عرضی، حیثیات اعتباری، حیثیات عینی، حکمت اشراقی، حکمت مشایی